Test: Škoda Enyaq IV 80 to elektryk bezwysiłkowy. Po prostu wsiadasz i jedziesz

Co widzisz przed oczami, gdy słyszysz "Škoda"? Dla mnie to zawsze była praktyczność i rozsądek. Uwielbiam funcjonalne gadżety na pokładach ich aut, te wszystkie "simply clevery", którymi Czesi tak ochoczo się chwalą. Te samochody nie zapadają w pamięć i nie jest to wada: nie wzdychasz do nich, ale też nie wkurzają cię. Do tego, jak mówiłem, są rozsądne, więc zazwyczaj nie kosztują wiele.

Wtedy na scenę wjeżdża on, niedorzeczny – na pierwszy rzut oka – Enyaq. Kiedyś w salonie Škody zwróciłem uwagę na cały rząd tych elektrycznych SUV-ów, a konkretnie na ich ceny. Egzemplarzy, za które importer wołał ponad 280 tys. zł, nie brakowało, a wtedy w ofercie jeszcze nie było wersji z napędem na cztery koła. Tak, Enyaq jest drogi, ale jest tak samo praktyczny jak inne škody. A może nawet bardziej.

Z Enyaqiem spędziłem tydzień, w moim przypadku była to wersja 80. Pod tym oznaczeniem kryje się akumulator o pojemności 77 kWh netto, który według deklaracji Škody ma wystarczać na przejechanie nawet ponad 530 km. Oczywiście realny zasięg zależy od warunków pogodowych i tego, gdzie i z jaką prędkością jedziesz. Ale spokojnie: to zawsze są spore wartości.

Jazda tempem autostradowym – z prędkościami do 140 km/h – to ponad 300 km pomiędzy ładowaniami. Na drodze szybkiego ruchu przejedziesz więcej, bo nawet 350 km. Rekordowe wyniki udawało mi się wykręcać na górskich drogach krajowych. Tam przepisowa jazda skutkowała zużyciem na poziomie 11,5 kWh/100 km. Łatwo policzyć, że daje to ponad 650 km realnego zasięgu. Momentami auto estymowało nawet ponad 700.

Dla osób, które mogą ładować auto w domu, elektryk zawsze będzie praktyczniejszy od auta spalinowego, bo nie trzeba nim jeździć na stację. Po prostu podpinasz samochód na noc i rano ma pełny akumulator. W Enyaqu to dość proste, bo za 1 zł możesz kupić ładowarkę do gniazda siłowego. W takich warunkach auto pobiera nawet 11 kW, a naładowanie do pełna trwa nieco ponad 8 godzin.

Na trasie škoda przyjmuje do 125 kW, co oznacza, że uzupełnienie prądu z 5 do 80 proc. zajmie 38 minut. Dziś takich ładowarek jest coraz więcej, ale gdy spędzałem tydzień z Enyaqiem, w Polsce było ich dosłownie kilka, więc częściej korzystałem z urządzeń o mocy 75 kW. Tam w 30 minut uzupełniłem akumulator z 8 do 52 proc. – to starczyło mi, by dojechać tempem autostradowym z Łodzi do Warszawy z odpowiednim zapasem.

Właśnie – podobno. Ładowanie w domu to sprawy groszowe, nawet jeśli nie masz paneli fotowoltaicznych. Na trasie sytuacja się komplikuje, bo cena za energię zależy od mocy ładowarki, od operatora i od ewentualnego abonamentu. Warto to przeliczyć, bo może się okazać, że miesięczna opłata zwróci się po jednej sesji. Dobrym przykładem jest tu sieć Ionity.

Nominalna cena to 3,5 zł/kWh, ale z usługą Ionity Passport za 79 zł/mies. spada do 1,5 zł/kWh. Oznacza to, że abonament już ma sens, gdy w miesiącu ładujesz tam połowę akumulatora Enyaqa. Wielu producentów oferuje swoje warianty tego abonamentu (wtedy jest taniej), ale Škoda jeszcze go nie ma, więc przy Enyaqu to dobra opcja. Analogiczne oferty ma też GreenWay i Tauron.

Gdyby tego było mało, trudno jest podać uniwersalną odpowiedź o kosztach podróży elektrykiem, bo te zależą od tego, jak ładujesz auto przed wyjazdem. Może to być miejski słupek, może to być bezpłatna stacja pod supermarketem, a może to być szybki punkt GreenWaya. Warto o tym pamiętać, mówiąc o cenach ładowania samochodów na trasie, szczególnie przy aucie z tak dużym zasięgiem jak Enyaq.

Przykładowe stawki za 100 km u operatorów w Polsce:

Tu ponownie odpowiedź brzmi: to zależy. Škoda jest o ponad 6 cm dłuższa, o ponad 2 cm szersza, choć ma niewiele, bo o 0,6 cm mniejszy rozstaw osi. Najważniejszą różnicą jest bagażnik: ten w enyaqu ma 585 l, o 42 więcej niż w volkswagenie. Dolicz do tego škodowskie "simply clevery" (jak np. parasolka w drzwiach), a czeska propozycja maluje się jako ta praktyczniejsza.

Miejsca w Enyaqu nie brakuje. Bagażnik (choć tylko jeden) jest przepastny i praktyczny, a zarówno z przodu, jak i z tyłu będzie wygodnie nawet wyższym pasażerom. Męczące mogą być jedynie siedziska kanapy, jak to w škodach są za krótkie, a tutaj dodatkowo umieszczono je zbyt blisko podłogi.

Systemy multimedialne w obu autach są tak naprawdę takie same, choć w Mladej Boleslav nałożyli swoją skórkę. Za to zmianą, którą na pewno odczujesz, są łopatki za kierownicą. W Enyaqu możesz regulować siłę rekuperacji, w ID.4 albo jej nie ma, albo działa w trybie automatycznym, albo maksymalnym. Ani w jednym, ani w drugim aucie nie ma jednak prawdziwego trybu jazdy przy użyciu jednego pedału.

Volkswagen ID.4 zrobił na mnie wrażenie komfortem jazdy i tutaj škoda wypada o włos gorzej. Co prawda zawieszenie dobrze wybiera nierówności (nawet jeśli auto ma opcjonalne, 21-calowe felgi), ale wyciszenie nie jest tak dobre. Różnicę najbardziej czuć przy 120 km/h i wyższych prędkościach. Rekompensuje to wnętrze, w którym jest zdecydowanie mniej twardego plastiku. Ot, zmiana czasów.

Co prawda nie porównywałem obu aut w tych samych warunkach, ale jeździłem nimi w podobnym okresie i nie zauważyłem różnic w wydajności napędów. Enyaq IV 80 i ID.4 Pro Performance mają takie same silniki, takie same akumulatory oraz takie same możliwości ładowania. Różnice pojawiają się, gdy chcesz czegoś więcej: w wersji z napędem na cztery koła volkswagen jest mocniejszy i szybszy. Przynajmniej na razie.

Na pierwszy rzut oka ID.4 może wyglądać na tańsze auto, ale škoda jest lepiej wyposażona. W standardzie masz 19-calowe felgi aluminiowe, skórzaną, podgrzewaną kierownicę, kamerę cofania czy dwustrefową klimatyzację. Volkswagen za każdą z tych opcji każe sobie dopłacać, a system pakietów (obecny w obu markach) utrudnia przygotowanie zbliżonych konfiguracji.

Bazowy wariant z mniejszym akumulatorem (58 kWh netto) kosztuje przynajmniej 184 400 zł. Testowana wersja 80 to wydatek dodatkowych 29 400 zł, więc ciągle łapie się na rządowe dopłaty, które wynoszą do 27 tys. zł. I choć Enyaq jest bogato wyposażony, to nie ma co ukrywać – dalej taniej będzie kupić kodiaqa z TDI. A przynajmniej na "dzień dobry".

Enyaq będzie tańszy w użytkowaniu, szczególnie jeśli masz możliwość ładowania auta w domu. Nie trzeba płacić za parkowanie go w mieście, a do tego np. we Wrocławiu znajdziesz specjalne miejsca dla elektryków. Możesz nim jeździć po buspasie. Dochodzi też wygoda jazdy: wynikająca z ciszy i płynności napędu. To korzyści, które trudno się przelicza na pieniądze, ale które trzeba wziąć pod uwagę.

Natomiast z tak dużym zasięgiem Enyaq u wielu osób sprawdzi się równie dobrze co Kodiaq, nawet w kraju, gdzie ciągle jest problem z liczbą ładowarek. Jest przestronny, komfortowy i nowoczesny. Prowadzi się pewnie i nie rozczarowuje na trasie, nawet jeśli niemiecki kuzyn jest o włos lepszy. Niezdecydowanym polecam sprawdzić serwis A Betterroute Planner, gdzie można zaplanować podróż elektrykiem. A nuż okaże się, że taki SUV na prąd już dziś ma sens.

Sprawdź pełne dane techniczne Škody Enyaq IV 80 na AutoCentrum.pl