Honda NSX
Honda NSX to sportowy samochód wprowadzony do produkcji w Japonii w 1990 roku. Początkowo wytwarzano go w miejscowości Tochigi. W 2004 roku produkcja została przeniesiona do Suzuki. Nazwa to skrót od słów New Sportscar eXperimental. Po wielu latach dostarczania silników do bolidów McLarena w Formule 1 Honda postanowiła pokazać, że jej auta to nie tylko niezawodne kompakty i lekkie coupé dla młodych ludzi, ale również pełnoprawne sportowe wozy z najwyższej półki.
NSX był samochodem wyjątkowym, ponieważ po raz pierwszy w historii kierowca Formuły 1 wziął udział w tworzeniu samochodu drogowego. Do sportowej Hondy swoją rękę przyłożył legendarny Ayrton Senna. Znakomity brazylijski kierowca udzielał konstruktorom wskazówek, które pozwoliły doprowadzić samochód do perfekcji. By osiągnąć maksymalną możliwą sztywność nadwozia przy zachowaniu niskiej masy konstrukcji, Honda zastosowała monokokpit z aluminium. Było to pierwsze tego typu rozwiązanie w cywilnym aucie. O tym, jak rewolucyjnym samochodem ze względu na wiele rozwiązań konstrukcyjnych była Honda NSX, może świadczyć fakt, że była ona jednym z głównych źródeł inspiracji dla konstruktorów McLarena F1 – przez ponad dekadę najszybszego samochodu drogowego świata, a do tej pory najszybszego z jednostką wolnossącą.
NSX wyglądał jak typowe sportowe auto. Jednostka napędowa została umieszczona centralnie, by poprawić rozkład masy między przodem a tyłem. Niski przód wyposażono w otwierane światła, które dopiero później, w 2002 roku, razem z drobnym faceliftingiem, zastąpiono nieruchomymi reflektorami o kształcie rąbów. Od boku widać było, jak niską sylwetkę miał NSX. Mierzy on zaledwie 1175 mm wysokości. Z tej perspektywy dało się też zauważyć głębokie przetłoczenie, ciągnące się od przedniego nadkola, przez przednie drzwi, aż do tylnego nadkola, na którego końcu umiejscowiono wlot powietrza do komory silnika. Najbardziej charakterystyczny dla NSX-a był pas tylny. Między górnymi krawędziami wystających świateł poprowadzono spojler. Dolne części lamp łączyły się z kolei przez listwę odblaskową, na której środku usytuowane było logo producenta. Pod atrapą zderzaka znajdował się dyfuzor, w którym ulokowano końcówki układu wydechowego.
W nowoczesnym wnętrzu Hondy NSX, jak na sportowe auto przystało, były dwa miejsca. Dzięki odpowiedniemu profilowi obszywane skórą fotele zapewniały doskonałe trzymanie boczne. Na konsoli środkowej znajdował się panel kontrolnego systemu audio oraz klimatyzacji. Kierowca miał przed sobą tylko najważniejsze instrumenty oraz kierownicę z przyciskami do sterowania niektórymi funkcjami.
Ponieważ NSX był autem sportowym, jego najważniejszy element stanowił silnik. Początkowo trafiała tam jednostka C30A – V6 z systemem zmiennych faz rozrządu VTEC. Rozwijała ona 274 KM i 280 momentu obrotowego. Zaletami tego motoru były bardzo niska masa i duża żywotność. W 1997 roku przeprowadzono zmiany w tym silniku. Nowa odmiana została oznaczona symbolem C32B, a jej pojemność skokową zwiększono do 3,2 l. Dzięki temu rozwijała ona 294 KM i 305 Nm.
Przed tymi zmianami, w 1995 roku wprowadzono do produkcji odmianę NSX-T. Była to wersja wyposażana w zdejmowany dach typu targa.
NSX doczekał się wielu wersji specjalnych. Najważniejszą z nich był NSX-R, oferowany przede wszystkim na rynku japońskim. Charakteryzował się on głównie niższą o niemal 100 kg masą własną.
Po wielu latach bycia inspiracją dla innych producentów oraz udziałów w różnych seriach wyścigowych zakończono produkcję modelu NSX (2005 rok). Zakup takiego auta w Polsce na rynku samochodów używanych to wydatek rzędu od 90 000 zł za starsze egzemplarze i nawet 200 000 zł za modele z okresu po facelfitingu. Z jednej strony to dość duża kwota, z drugiej – niewygórowana, jeśli wziąć pod uwagę, że Honda NSX to jedna z najdoskonalszych japońskich maszyn sportowych.
