Opel Manta

Opel Manta jest sportowym autem osobowym produkowanym od 1970 do 1988 roku przez pochodzący z Niemiec koncern Opel. Cechą charakterystyczną auta było dwudrzwiowe nadwozie w stylu coupe, a przez cały okres produkcji powstały dwie wersje Opla Manty, wersja A (498 533 wyprodukowanych egzemplarzy) i wersja B, która zastąpiła wcześniejszy model w 1975 roku.

Opel Manta A na rynku pojawił się w 1970 roku, będąc odpowiedzą na konkurencyjnego Forda Capri. Charakterystyczne nadwozie zaprojektował uznany konstruktor Erhard Schnell, a większość podzespołów zostało przeniesionych z Opla Ascona.

Opel Manta A posiadał potężny silnik o mocy 1,9 litra, który dodatkowo został wyposażony we wtrysk paliwa zaprojektowany przez Boscha, dzięki czemu uzyskiwał moc równą 105 koni mechanicznych. Obsługiwała go, w zależności od wersji automatyczna skrzynia z 3 biegami lub manualna z 4 biegami. Ponadto, aby zachować sportowy charakter modelu jazdy, producent umieścił silnik w tylnej części konstrukcji samochodu. Dzięki temu uzyskano znacznie lepsze parametry przenoszenia wysokich wartości momentu obrotowego oraz zwiększony promień skrętu przednich kół. Oprócz tego tylny napęd sprawia, że w aucie uzyskuje się lepsze rozłożenie masy, co przekłada się bezpośrednio na osiągi.

Opel Manta A ze względu na sportowy charakter posiadał kompaktowe rozmiary. Jego długość wynosiła 4292 mm, przy szerokości 1626 mm i wysokości równej 1355 mm. W ten sposób, aby zwiększyć osiągane prędkości, producent zdecydował się rozstawić osie podwozia w odległości 2430 mm oraz zrezygnować ze zbędnych elementów wyposażenia, co przełożyło się na tylko 950 kg masy własnej.

W 1975 roku, który był zarazem ostatnim rokiem produkcji Opla Manty, zostały przedstawione dwie wersje określone jako limitowane. Charakteryzowały się znacznie lepszym wyposażeniem niż wersja podstawowa oraz nowym silnikiem: wersja Black Magic posiadała jednostkę o pojemności 1.9 litra, a drugi Stinger dysponował silnikiem z pojemnością na poziomie 1.6 litra. Ponadto, auta różniły się od siebie malowaniem nadwozia, które w wersji Stinger było białe i posiadało żółto-czerwony pasek z boku, a w wersji Black Magic czarne z podobnym paskiem w tym samym kolorze.

Opel Manta B zastąpił na rynku generację A w 1975 roku, a jego produkcja została zakończona w 1988 roku. Przez ten czas zakład produkcyjny opuściło 1 056 436 egzemplarzy zarówno wersji A, jak i B, a w 1990 roku Opel wprowadził do sprzedaży następcę Manty czyli Opla Calibrę.

W przypadku Opla Manty B wiele rozwiązań konstrukcyjnych, w tym płyta podłogowa i układ mechanizmów zostały przeniesione z innego modelu producenta Opla Ascony B. Dzięki temu, auto można było kupić w kilku wersjach silnikowych, z których najpopularniejsze były egzemplarze wyposażone w silniki R4 z pojemnością 1.6 litra i mocą na poziomie 75 koni mechanicznych. Wybierać można było również spośród dwóch typów nadwozia czyli 3-drzwiowego hatchbacka i 2-drzwiowej coupe.

Nowy Opel Manta B okazał się nieznacznie większy od wcześniejszej wersji A. Długość konstrukcji wynosiła bowiem 4440 mm, przy szerokości 1670 mm i wysokości na poziomie 1330 mm. Ponadto, aby zachować sportowy charakter samochodu, rozstaw osi ustawiono na 2520 mm, co przełożyło się na masę własną mniejszą niż w przypadku Opla Manty A czyli 925 kg oraz pojemność zbiornika paliwa na poziomie 50 litrów.