Smart ForTwo

Smart ForTwo to „miniaturowe” miejskie auto przynależące do segmentu A, którego produkcji podjął się koncern Mercedes-Benz. Fikuśne autko zostało zaprezentowane w 1998 roku. Pomysłodawcą projektu był Nicolas Hayek – szwajcarski producent zegarków.

Smart ForTwo jest dzieckiem kooperacji koncernu Mercedesa z firmą Swatch. Etymologia nazwy auta Smart wydaje się być prosta, i większość z nas uważa, że pochodzi ona od angielskiego przymiotnika smart, oznaczającego kogoś mądrego, inteligentnego, bystrego. Jednak nazwa auta Smart posiada całkowicie inne znaczenie, jest to akronim stworzony z wyrazów Swatch Mercedes art (art po angielsku oznacza sztukę) zaś pełna nazwa Smarta brzmi – Micro Compact Swatch Mercedes art.

Smart ForTwo, to auto mające w środku miejsce jedynie dla dwóch osób. Pojemność bagażnika Smarta ForTwo to tylko 150 litrów, lecz bagażnik nie jest tu najważniejszy, oby tylko zmieścił drobne zakupy, plecak czy torbę. Istotą Smarta jest jego zwrotność i niska cena (jak się okazało, cena ostatecznie nie była taka niska). Nie spodziewajmy się też, że Smart to bogato wyposażony pojazd.

Jednak największym atutem Smarta ForTwo są jego malutkie rozmiary, a to czyni z niego auto idealne do przemieszczania się po mieście. Taki samochód, mierzący około 2,6 metra, można zaparkować niemal wszędzie – do jego popisowych numerów należy parkowanie prostopadłe na miejscu przeznaczonym do parkowania równoległego. Parkując w ten sposób, Smart potrzebuje jedynie luki między samochodami, aby móc bezpiecznie zaparkować.

W 2003 roku samochód poddano liftingowi. Lifting zaowocował wersją kabriolet ze składanym soft topem. Jeszcze wcześniej, bo w 2000 roku, Smart ukazał się w wersji Crossblade, która wyróżniała się brakiem dachu, szyby, a także drzwi (zamiast nich miał poprzeczne belki).

Silnik Smarta ForTwo znajdował się pod podłogą kufra. Samochodzik ważył 730 kilogramów i napędzany był benzynowym silnikiem trzycylindrowym o pojemności 0,6 lub 0,7 litra lub dieslem o pojemności 0,8 litra. Benzyniaki generowały moc rzędu 50 i 60 KM, a wersji sportowej Brabus 75 KM (w drugiej generacji benzynowe jednostki generowały 70, 84 i 98 KM). Diesel osiągał moc 41 KM ( w drugiej generacji 55 KM). Smart ForTwo posiadał tylny napęd, a moc poruszająca oś przekierowywana była za pośrednictwem przekładni półautomatycznej.