500 (II) to samochód segmentu A (auta najmniejsze) i jednocześnie najmniejszy model produkowany przez włoski koncern samochodowy Fiat od 2007 roku.
Obecnie wytwarzany Fiat 500 nawiązuje do legendarnego malutkiego samochodu produkowanego w latach 1957-1975. Było to auto, które zmotoryzowało Włochy. Tańsza wersja Fiata 500 dostępna była z płóciennym dachem, droższa natomiast miała dach metalowy. Ten mały wóz wyposażono w silnik o objętości skokowej zaledwie 500 cm3, który początkowo wytwarzał moc 13,5 KM, a następnie 15 KM. Produkowano też wersję Sport z motorem o mocy 21 KM. Wytwarzana była również odmiana kombi. 500 produkowana w latach 1957-1976 nawiązywała do modelu 500 Topolino z lat 1936-1955.
Nowy, obecnie produkowany Fiat 500 został zapowiedziany w 2006 roku, a rok później pojawił się w oficjalnej sprzedaży we Włoszech.
Nadwozie auta wyraźnie nawiązuje do o wiele lat starszego brata. Charakterystyczne dla 500 są obłe i przyjemne dla oka linie, które błyskawicznie przywodzą na myśl starsze auto. Mimo że nowe 500 jest uznawane za samochód segmentu A (auta najmniejsze), to jego nadwozie jest znacznie większe niż w poprzedniku. To samo tyczy się także wnętrza, którego styl również czerpie z legendarnego samochodziku.
Deska rozdzielcza zawiera szeroki, ciągnący się przez jej całą szerokość element pokryty lakierem w kolorze nadwozia, który bezpośrednio łączy wóz wytwarzany obecnie z poprzednikiem.
W kabinie miejsca jest sporo przede wszystkim z przodu. Kierowca i pasażer mogą zająć wygodną pozycję. Nieco gorzej jest z miejscami z tyłu. Brakuje tam przede wszystkim miejsca na nogi. Jest to szczególnie odczuwalne, gdy osoby na przednich fotelach odsuną swoje siedzenia maksymalnie do tyłu. Gdyby porównać jednak przodka i obecne auto, różnica w ilości miejsca jest wręcz kolosalna.
Oprócz wozu z metalowym dachem występuje także wersja C. Dach jest w niej wykonany z płótna, które zsuwa się po prowadnicach do tyłu. W przeciwieństwie do poprzedniego 500 w nowym wozie odmiana C jest wersją droższą od klasycznej z twardym dachem.
Inaczej niż do 500 z lat 1957-1976 do nowego auta dostępna jest dość bogata paleta silników. Obejmuje ona cztery motory (trzy benzynowe, jeden zasilany olejem napędowym) w ośmiu konfiguracjach.
Najmniejsza z jednostek napędowych to 2-cylindrowiec o objętości skokowej zaledwie 0,9 l. Dzięki zastosowaniu rewolucyjnego bezstopniowego systemu sterowania układem rozrządu TwinAir oraz turbosprężarki ten silniczek rozwija moc aż 85 KM i maksymalny moment obrotowy 145 Nm. W efekcie małe włoskie auto może osiągnąć prędkość 173 km/h. Przy tym ta jednostka napędowa zużywa tylko 4,1 l benzyny na każde 100 km.
Najsłabszy motor to 4-cylindrowiec o objętości skokowej 1,2 l, mający zaledwie po dwa zawory na cylinder. Ta prosta jednostka osiąga moc 69 KM przy 5500 obr./min i moment obrotowy 102 Nm. Fiat 500 wyposażony w ten silnik rozpędza się do 160 km/h, a pierwsze 100 km/h na liczniku ma po 12,9 s.
Najoszczędniejszym sercem Fiata 500 jest 1,3-litrowy silnik Diesla z turbodoładowaniem w dwóch wariantach mocy. W słabszym ma 75 KM mocy i 145 Nm momentu obrotowego, a w drugim 95 KM mocy i 200 Nm momentu obrotowego. W mocniejszej odmianie Fiat osiąga prędkość 180 km/h i zużywa 3,9 l/100 km.
Najwięcej wrażeń zapewnia kierowcy auto wyposażone w jednostkę napędową 1.4 T-Jet o objętości skokowej 1,4 l (z turbosprężarką). Jest ona montowana w wersjach Abarth. W najsłabszej konfiguracji silnik ma 135 KM, a w najmocniejszej (Tributo Ferrari) aż 180 KM. Dzięki niemu najszybszy z Fiatów 500 osiąga aż 225 km/h.
Do zalet Fiata 500 nowej generacji należą: interesujące nadwozie o nietuzinkowym wyglądzie, stylowe wnętrze, dynamiczne silniki (poza 69-konnym), niskie spalanie paliwa (szczególnie z motorami diesla) oraz niezłe wyposażenie.
Wadami są głośny motor zasilany olejem napędowym, mały bagażnik oraz bardzo wysokie ceny większości odmian Fiata 500.
Nowy 500 jest samochodem, w którym postawiono przede wszystkim na styl, ale nie można mu odmówić ani dynamicznych silników, ani praktycznych zalet w codziennym użytkowaniu.
