Test: Mazda MX‑30 to wszystko, co jest nie tak z elektrykami. I ciągle może mieć sens

Okno pokoju, w którym piszę te słowa, wychodzi na ulicę. Stąd mam doskonały widok na nie tylko przejeżdżające auta, ale też te zaparkowane. Widzę więc, co porusza się po mieście oraz co kupują moi sąsiedzi. Patrzę na przemykające dostawczaki, które wiozą meble i jedzenie do sklepów. Obserwuję duże minivany, gdzie każde dziecko ma swoje miejsce. Są wszechobecne SUV-y.

Tam też stała ona. Szalenie stylowa mazda MX-30 z zielonymi tablicami, które krzyczą "ha, jestem elektryczna, a ty nie". Jedna z 222, które w 2020 roku pojawiły się w Polsce. Ta była czerwona, więc logo producenta było w niej w zasadzie zbędne. Mamy więc dostawczaki, minivany, SUV-y i MX-30. Wiecie, co one mają ze sobą wspólnego? Dziś żadnego z nich bym ich nie kupił.

Ostatni raz, gdy musiałem przewieźć coś dużego, miał miejsce ponad rok temu. Nawet gdybym potrzebował się przeprowadzić, wynajęcie dostawczaka to dzisiaj trzy kliknięcia. Nie potrzebuję auta dla gromadki dzieci i na pewno nie potrzebuję SUV-a. Przez okno pokoju nie widzę żadnej ładowarki, dlatego kupienie elektrycznej MX-30 byłoby po prostu nieporozumieniem. Ale ona sama nie jest.

Z jednej strony przywykliśmy dziś do tego, że nie wszystkie auta są uniwersalne. Nikt nie patrzy na Alpine A110 i mówi, że coś takiego nie ma sensu, bo przecież nie przewieziesz nim szafy. Tak samo nikt nie mówi, że Ford Transit to pomyłka, bo na torze objedzie go praktycznie wszystko. Z drugiej strony – dostosowanie tej samej zasady do aut "zwyczajnych", że je tak nazwę, jest trudne.

W przypadku MX-30 tym, czego nie zrobisz, są dalekie wyprawy. Znaczy – owszem, da się, ale nawet ja, zagorzały fan elektromobilności, długo zastanawiałbym się, czy pojechać gdzieś dalej autem, które ma 200 km deklarowanego zasięgu. Mazda to wie, więc wprost mówi, że to jest samochód dla tych, którzy mają w garażu jeszcze jeden i raczej jeżdżą niewiele. MX-30 na co dzień, coś spalinowego od święta.

Ja dorzucę jeszcze dwa warunki: trzeba być kimś wybrednym i majętnym. Jeżeli nie jesteś wybredną osobą, to raczej nie będzie ci zależeć na tym, że MX-30 jest naprawdę świetnie wykonana w środku i że w standardzie ma bogate wyposażenie. Z kolei jeżeli nie chcesz wydać na samochód dużo, to pewnie nie pobiegniesz do salonu po kosztującego ponad 140 tys. zł kompaktowego crossovera.

Zaskakująco... zwyczajnie. Między bajki można wsadzić martwienie się o zasięg, o ile codziennie podłączasz auto do ładowania. Wspominałem, że u siebie w domu nie mam na to warunków, ale w pracy już tak. Każdego dnia wyciągałem z małego, ale ustawnego bagażnika kabel zakończony zwykłą wtyczką i przy użyciu gniazdka doładowywałem akumulator. W efekcie zamiast jeździć od stacji do stacji codziennie miałem pełen zasięg.

Ten jednak nie wynosił deklarowanych przez Mazdę 200 km. Oj nie. Jak widzicie po zdjęciach, test odbywał się w zimowych warunkach. Temperatury spadały do nawet -11 st. Celsjusza i choć nagrzewałem wnętrze przed odjazdem, to zużycie energii w mieście czasem przekraczało nawet 25 kWh/100 km. Przekłada się to na ok. 120 km na jednym ładowaniu. Przy lepszej pogodzie było to 18,2 kWh/100 km, więc ok. 160 km zasięgu.

Gdy nie musisz patrzeć na zasięg, możesz docenić, że w kabinie jest naprawdę przestronnie – przynajmniej z przodu. Z tyłu spodziewałem się więcej miejsca, szczególnie że Mazda zainwestowała w wydziwiane drzwi, by łatwiej się tam wsiadało. Na jakość materiałów we wnętrzu raczej narzekać nie można, choć zdarza się, że miejscami dotkniesz twardego plastiku. Za to impregnowany korek robi robotę.

Dużo rzeczy w MX-30 jest po prostu przemyślanych. Weźmy na tapet wyświetlacz head-up, który pokazuje wskazania z asystenta martwego pola. Albo pokrętło do obsługi systemu multimedialnego. Ale są też rzeczy dziwne, jak np. zastąpienie panelu klimatyzacji ekranem, który w sumie nie ma żadnych dodatkowych funkcji. Obok jednak zostały zwykłe przyciski. Super, to po co ten ekran?

Również jazda elektryczną mazdą jest bardzo zwyczajna. Tutaj Japończycy dużo lubią mówić o łączeniu jeźdźca i konia, ale co musicie wiedzieć, to że MX-30 nie wciska w fotel tak jak inne elektryki. Bardzo spokojnie rozwija swoje 145 KM mocy, ale wigoru jej nie brakuje. Nie jeździ się nią też w absolutnej ciszy, bo samochód generuje sztuczny dźwięk do kabiny, który przypadł mi do gustu.

Stopień rekuperacji (jest ich łącznie aż 5) możesz wybierać łopatkami za kierownicą. Wymaga to trochę przyzwyczajenia, ale dzięki temu można wygodnie wytracać prędkość przy użyciu wyłącznie palców. Niestety – nie da się w ten sposób doprowadzić do pełnego zatrzymania auta. Nawet w najmocniejszym trybie trzeba nacisnąć hamulec, by MX-30 stanęła.

Za to pod względem prowadzenia japoński wóz może wręcz zaskoczyć elektro-sceptyków. Mazda potrafi tworzyć angażujące w prowadzeniu samochody i MX-30 nie jest wyjątkiem. Inżynierom udało się zamaskować masę auta (ponad 1,6 tony), przez co naprawdę można tu poczuć frajdę z pokonywania kolejnych kilometrów. Zachęca do wybierania bardziej krętych dróg i ochoczo angażuje do szybszego pokonywania zakrętów.

Wspominałem jednak, że jest tu coś do poprawy. Tak, pojemność akumulatora, ale chodzi o ten mniejszy, 12V. Podczas sesji zdjęciowej MX-30 stało przez 20 minut z włączonymi światłami oraz systemem multimedialnym i to było za dużo. Auto się już nie włączyło, potrzebna była pomoc. Producent – chcąc walczyć o kilogramy – zdecydował się na malutki akumulator, przez co bardzo szybko kończy się w nim prąd.

Czy z takim problemem spotkacie się na co dzień? Niewykluczone. Trafiłem na kilka głosów od użytkowników, którzy mieli do czynienia z rozładowanym akumulatorem 12V w MX-30. Mam nadzieję, że przy okazji liftingu Mazda jednak zdecyduje się na coś większego, bo przecież ten samochód i tak lekki nie jest, nawet jak na elektryka.

Na początku wspominałem, że MX-30 to auto dla tych, którzy mają w domu jeszcze jeden samochód, którzy są wymagający i którzy są majętni. U nich sprawdzi się naprawdę wyśmienicie, ale nie będzie bezkonkurencyjne. W takim budżecie można bowiem kupić Volkswagena ID.3 Pure Performance. Ma większy zasięg, jest praktyczniejszy i jest równie ciekawym autem co MX-30, a też jeździ wyśmienicie.

Opcją do rozważenia będzie Honda e. Mnie ten samochód rozczarował, ale jeśli kupujesz oczami, japoński maluch nie ma sobie równych. Taniej a równie stylowo? Nowy Fiat 500, choć tego auta jeszcze nie sprawdzałem. Taniej a praktyczniej? Postawiłbym na Nissana Leafa. Zasięg trochę większy, ale cena jest dużo niższa, a w środku jest przestronniej. Jest jeszcze Renault Zoe z 395 km deklarowanego zasięgu.

Na tle konkurencji MX-30 nie ma więc wielu cech, którymi by przeważała. Ale nie ma też poważnych wad, które by ją dyskwalifikowały. To auto dla tych, którzy nie kupują samochodu, patrząc na cyferki czy zestawienia. Niedawno znajomy napisał mi, że spontanicznie kupił nową Mazdę 3. I na tej samej zasadzie MX-30 ma sens.

Wspominałem o liście wymagań, które musi spełnić odbiorca elektrycznej mazdy. Ja się do tej grupy nie zaliczam, więc za MX-30 nie będę tęsknił. Błędem jednak jest z miejsca skreślać to auto ze swojej listy modeli do rozważania. Jeżeli szukasz auta na krótkie dystanse, możesz je ładować w domu, masz drugi samochód, masz odpowiedni budżet i mazda ci się podoba, to nie zastanawiaj się. Nie będziesz narzekać.

Sprawdź pełne dane techniczne Mazdy MX-30 na AutoCentrum.pl